سکینه

۱- (= سكينت)، آرامش خاطر؛ ۲- (اَعلام) [قرن ۱و ۲ هجري] دختر امام حسين (ع)، همسر مصعب ابن زّبير. در مدينه وفات يافت. حضرت سكينه «سلام الله عليها» سكينه: در لغت به معني وقار و آرامش و هيبت است. و نيز صفت مشبهه از ماده سكون است. و در آيه شريفه: «هو الذي انزل السكينه في قلوب المؤمنين» سكينه به معني ايمان است. سكينه خاتون لقب دختر امام حسين (ع) است كه نام او «امينه» بوده است. سكينه خاتون از زنان بزرگوار و بسيار عالم و فاضل در علوم ديني بويژه علم حديث بوده است. و شعرا و فضلاي فراواني در خانه او حضور مي يافتند و از خِرمَن علم و عرفان او بهره مي‌جستند، در حادثه كربلا حضور داشته و همراه عمه‌اش حضرت زينب «عليها السلام» در دوران اسارت حماسه‌ها آفريد و در افشاي ماهيت يزيد بن معاويه و شرح واقعه كربلا نقش بسزائي داشته است. بويژه بعد از خطبه عمه‌اش زينب (س) در بازار كوفه لب به سخن گشود و آن‌چنان بر زخم ندامت كوفيان نمك پاشيد كه فريادشان به آسمان بلند شد. همچنين در مجلس يزيد به تحقير او و حاضران پرداخت كه حضّار از صلابت نفس و ايمان استوار او دچار شگفتي شدند، حضرت سكينه (س) به عنوان حكيمي آگاه به حوادث روزگار در ثبت و ضبط وقايع عاشورا نقش قابل توجه‌اي ايفا كرده است. هر كس نام دخترش را «سكينه» بگذارد و شأن و جايگاه اين اسم شريف را بشناسد و با احترام از آن ياد كند، آرامش و متانت و سعه صدر در وجود دخترش ملكه مي‌شود و اگر كسي دچار اضطراب و دلهره است به اين نام شريف توسل كند و ذكر «يا انيس و يا مونس» را تكرار نمايد به آرامش قلبي سرشاري دست پيدا مي‌كند و شيطان و لشكريانش از پيرامون او و فضاي خانواده‌اش دورمي‌شوند. گر بدنبال صـفاي سينـــه‌اي سينه پاك و بدون كينه‌اي با سكينه، كينه‌ها را پاك كن فضل او را زينت افلاك كن با سكينه كينه‌ها را پاك كن فضل او را زينت افلاك كن.