رضا

رضا: در لغت به معناي راضي شدن، رضايت و رضوان آمده است همچنين لقب امام هشتم حضرت علي بن موسي الرضا (ع) است در اصطلاح عرفا، رضا از مقامات عرفاني است كه بعد از مقام توكل قرار دارد و آن مقام كسي است كه راضي به خواسته حق تعالي است امام رضا (ع) در عصر مأمون عباسي بعنوان انتقال خلافت به او به شهر مرو در ايران دعوت شد كه درايت و برخورد حكيمانه او با نقشه‌هاي پنهاني مأمون و ملازمانش همه حقايق پشت پرده را بر ملا ساخت و ماهيت منافقانه حكومت مأمون را براي افكار عمومي روشن نمود و سرانجام به زهر نفاق مأمون عباسي شهيد و در مشهد خراسان بخاك سپرده شد. از گنبد و بارگاه با عظمت او آفتاب معرفت و هدايت در ملك و ملكوت تجلي كرد و ايران اسلامي به بركت تربت پاك او مقامي عرشي و آسماني پيدا نمود و به شكرانه اين نعمت هر صبح و شام درود و سلام خود را بر آن ضياء رباني نثار مي‌كند «السلام عليك يا نورالله في ارضه». هر كس نام او «رضا» باشد و در سلوكي باطني خود را بيارايد و دلش را تسليم آستان ولايت آن بزرگوار نمايد خلعت رضا و خشنودي حق تعالي را بر تن خواهد پوشيد و بوي رضوان ولايت و بهشت وصال رضوي را مدام استشمام خواهد كرد و از شفاعت آن بزرگوار در روز قيامت بهره مند خواهد شد و همچنين روح رضايت و قناعت و بي‌توقع بودن از ديگران در او تقويت خواهد شد تا جائيكه به هر كس خدمتي مي‌كند انتظار قدرداني و يا جبران را ندارد. هر كسي در رهش جدا گردد از غـم اين جهان رهـا گردد در پــل صــراط خوف انگيز ضــامن رفتنش رضـا گردد.