جهان آرا

(در قديم) 1- زيبا كننده، زينت بخش و مايه‌ي زيبايي جهان؛ 2- (به مجاز) 1) بسيار زيبا؛ 2) آراينده‌ي جهان و نظم بخشنده به آن؛ 3- (اَعلام) شاهدخت گورکانی هند [1023-1092 قمری]، دختر شاه جهان،که دلبستگی شدید به تصوف داشت و در این باره کتابی به نام مونس‌الارواح به زبان فارسی نوشت و مسجد آگره از بناهای اوست.