دنیز حامی

چهار سال و یازده ماهه

دخترم... دقایق زیستن با تو ،آنگاه که سفت در آغوش خویش میفشارمت و با نگاه سنگینی در دریای چشمانت غرق میشوم و با حیرت مرا با لمس و بوسه عمیق بانی نجات از طوفان دریایی ات میشوی؛ همانجا در دلم ندایی از جنس عشق بر پا شده و تپیدن آغاز میشود... بهشت من درست در همان ثانیه هاییست که شاهد نفس گرم و شادی کودکانه ات میشوم... آن یه لحظه لبخندت، که بی محابا دل را تسخیر و غرق زیبایی اش میکند! دخترم...نمیخواهی راز شاعرانگیم را بدانی! فکر نمیخواهد! هاله و طرز رخ ملیحت؛بانی برانگیختگی جوهر قلم و احساسم شده ...دل که جای خود را دارد! دوستت دارم به اندازه همه دارایی ام که تویی... ❤نویسنده:مامان شقایق❤