اسامی پسرانه از حرف ق

(عربي) 1- آن كه جمعي از مردم را رهبري مي‌كند، رهبر، پيش‌رو، پيشوا؛ 2- (در قديم) رئيس قافله، كاروان سالار؛ 3- (در قديم) (در نجوم) نام ستاره‌ […]

(عربي) 1- ايستاده، به حالت عمودي قرار گرفته؛ 2- (در اديان) لقب امام دوازدهم شيعيان كه غايب است (عج)؛ 3- (در قديم) اقامه كننده‌ي حق، برپادار […]

1- (معرب كاووس)، كاووس؛ 2- (اَعلام) شمس‌ المعالي قابوس‌ وشمگير: امیر [336-371 ؛ 403 قمری] سلسله‌ي زياریان در شمال ایران، که بر اثر شکست از […]

(عربي) 1- داراي قدرت، توانا؛ 2- از نام‌ها و صفات خداوند.

(اَعلام) 1) از خاندان‌هاي اشرافی ایران در دوره‌ي اشكانيان و ساسانیان؛ 2) (در شاهنامه) پهلوان ایرانی، پسر کاوه‌ي آهنگر؛ 3) نام باستانی ناحیه […]

1- (در قديم) بخش‌كننده، مقسم؛ 2- (اَعلام) 1) قاسم ابن حسن: [حدود 44-61 قمری] فرزند امام حسن(ع) و از نخستین یاران امام حسین(ع) كه در واقعه‌ي […]

(عربي) 1- آن كه به دارايي خود يا آنچه در اختيار دارد، راضي است و بسنده مي‌كند، قناعت كننده، خرسند؛ 2- راضي و خرسند از جواب يا از سخني كه شن […]

(عربي) 1- مقهور كننده، چيره، توانا؛ 2- (اَعلام) قاهر: (= ابومنصور محمّد) خلیفه‌ي عباسی [320-322 قمری] پسر معتضد، که سردارانش بر او شوریدند، […]

1- محبوب، شاه محبوب، سرور گرامي؛ 2- (اَعلام) 1) (در شاهنامه) پهلوان ایرانی، پسر کاوه و برادر قارِن، که به دست پهلوانی تورانی کشته شد؛ 2) (د […]

1- توانايي، توان، سلطه و نفوذ؛ 2- (در فلسفه قديم) توانايي ويژه‌ي موجود زنده كه با آن از روي قصد و اراده عملي را انجام مي‌دهد يا ترك مي‌كند.

قدرت خداوند.

(عربي) (در قديم) 1- پاک و منزه؛ 2- از نام ها و صفات خداوند.

(عربي) 1- (در قديم) توانا، قادر؛ 2- از نام‌ها و صفات خداوند.

(عربي) از نام‌هاي مركب، ( قدیر و محمّد.

(عربي) 1- ديرينه، كهن، قديمي، زمان گذشته؛ 2- (در حالت قيدي) در زمان گذشته، سابقاً؛ 3- (در قديم) سابق، پيشين؛ 4- از نام‌ها و صفات خداوند.

(عربي) 1- محور آيين و كيش؛ 2- (اَعلام) 1) قطب‌الدین شیرازی: (= محمود ابن مسعود) [634-710 قمری] دانشمند و حکیم ایرانی، شاگرد خواجه نصیر الدی […]

(عربي) 1- نيرومند، پر زور؛ 2- (در قديم) سلطه‌گر و غالب و چيره؛ 3- از نام‌ها و صفات خداوند.

1- آن كه در كار دشوار و مهمي مثل ورزش يا جنگ تلاش زيادي كرده و به شهرت رسيده است؛ 2- پهلوان؛ 3- دلاور؛ 4- (در قديم) نگهبان و محافظ.

(عربي) استواري، استحكام.

(عربي) 1- موجب استواري و استحكام دين؛ 2- (اَعلام) نام چند تن اشخاص در تاريخ.